Яков Кишюгас

Яков Кишюгас
Народзени	1. новембра 1948.
Умар	10. мая 2024. (76)
Державянство	югославянске, сербске
Язик творох	руски, сербски
Школа	ґимназия, Нови Сад
Универзитет	Филозофски факултет Нови Сад, Сараєво
Наукови ступень	доктор наукох
Период твореня	1972 - 2013.
Жанри	образованє, педаґоґия,
Поховани	на Новим городским теметове у Новим Садзе
Припознаня	Святосавска награда, награди часопису Шветлосц

Яков Кишюгас (*1. новембер 1948 – †10. май 2024), професор русийского язика, визначни просвитно-педаґоґийни дїяч, професор на Оддзелєню за русинистику ФФ у Новим Садзе.

Биоґрафия

Яков Кишюгас народзени 1. новембра 1948. року у Руски Керестуре од оца Якова и мацери Амалиї, дзивоцке Чакан. У Керестуре здобул основне образованє, штреднє у Новим Садзе у Ґимназиї Светозар Маркович, ту започал на Филозофским факултету студиї русийского язика и литератури, а закончел их и дипломовал на Универзитету у Сараєве. Перше роботне место як професор руского язика достал у Руским Керестуре у ґимназиї, теди то було оддзєлєнє вербаскей ґимназиї Жарко Зренянин, а потим и у реформованим заєднїцким штреднїм образованю тиж у Образовним центре Петро Кузмяк, дзе єден час бул и помоцнїк директора.

Образовна и педаґоґийна робота

До Нового Саду Яков Кишюгас ше преселєл 1981. року на роботу до Просвитно-педаґоґийного заводу Войводини як совитнїк за руски язик. У тим периодзе його значне доприношенє образованю на руским язику мож спатриц и през авторства и коавторства 25 учебнїкох, а ту слово о скоро шицких читанкох и ґраматикох за основну школу, хтори ше и нєшка хаснує и у виборней и порядней настави. Яков Кишюгас бул тиж и автор тестох на руским язику за закончуюци испит школярох основней школи.

Докторат Одношенє литературного и животного искуства у настави литератури од I по VIII класу основного воспитаня и образованя одбранєл 1992. року на Филозофским факултету у Новим Садзе. На Оддзелєню за русинистику бул анґажовани на предмету Методика настави руского язика и литератури.

Александер Дуличенко, госц Дружтва за руски язик, литературу и културу, май 1990. року. Яков Кишюгас цалком на право.

Потим, у Министерстве просвити робел як надзорнїк за школярски стандард у штредньошколских домох школярох тє. интернатох на териториї цалей Сербиї. У тей обласци як коавтор и автор дал значне доприношенє у штирох фахових зборнїкох. Роботни и творчи вик закончел на месце управнїка Дома школярох штреднїх школох Бранково коло у Новим Садзе, у двох мандатох, одкадз ше 2013. року поцагнул до заслуженей пензиї.

За свою креативну просвитно-педаґоґину роботу бул наградзени зоз Святосавску награду, конкретно за два учебнїки руского язика за виборну наставу як найлєпши у конкуренциї шицких учебнїкох на меншинских язикох у Републики Сербиї. Др Кишюгас тиж так два раз наградзени зоз награду Часопису за науку, литературу и културу Шветлосц котри видава НВУ Руске слово.

Професор Яков Кишюгас за собу зохабел супругу Маґдаленку и сина Алексея зоз фамелию и зоз першого малженства дзивку Сладяну зоз фамелию.

Яков Кишюгас ше упокоєл 10. мая 2024. року у своїм 76. року живота. Поховани є на Новим городским теметове у Новим Садзе.

Литература

• Леона Гайдук: Др Яков Кишюгас „Черешньов квиток" и „Путуєм, видзим, чуєм, шнїєм" - виводи зоз рецензиї учебнїка пестованя руского язика, Studia Ruthenica, Дружтво за руски язик, литературу и културу, ч. 8. 2001-2003, б. 163

• др Яков Кишюгас, Образованє на руским язику (реферат), Зборнїк роботох зоз трецого шветового конґреса Русинох (Руснацох, Лемкох), Руска матка, 1997, б. 177.

Вонкашнї вязи

• Веома посећена трибина „Русини и стварање Краљевине СХС/Југославије”, Културни центар Новог Сада, 19. јун 2018.

• ЧИТАНКА за 7. класу основней школи - Завод за уџбенике, Београд

• др Яков Кишюгас, РУСКИ ЯЗИК И КУЛТУРА ВИСЛОВЙОВАНЯ за IV класу основней школи

• Историят школи у Руским Керестуре, вебсайт Основней школи и ґимназиї Петро Кузмяк, Руски Керестур

• Саветовање Васпитни рад у домовима ученика средњих школа Републике Србије, Дом ученика средњих школа Зајечар, вебсат www.internatza.edu.rs, 20. април 2015.

• Упокоєл ше др Яков Кишюгас (1948–2024), М. Афич, Рутенпрес, 11. мај 2024.